Tolga Kaya
Gölgelerle anlaşmış,
Süzülmüş yavaş yavaş,
Tutunmuş bir rüzgâra,
Kış günü açmış güneş.
Mavi ipekten kumaş,
Alev alev buruşmuş,
Sarmış Kız Kulesi’ni,
Gümüş rengi bir telaş.
Işıklı bir sırmış kış,
Sulara fısıldanmış,
Dalgaların alnına,
Nakış nakış yazılmış.
Tekneler bir şiirmiş,
İnci gibi dizilmiş,
İstanbul’da o sabah,
Kuşlar bile şairmiş…
Ocak, 2010.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder